Het zout der aarde

Jezus sprak tot de menigte: U bent het zout  van de aarde; maar als het zout zijn smaak verloren heeft, waarmee zal het gezouten worden? Het deugt nergens meer voor dan om weggeworpen te worden en door de mensen vertrapt te worden. (Mattheüs 5:13)

Het beeld dat Jezus hier schetst moet men in de tijd zien. Het zout uit de dode zee in zijn unieke samenstelling werd gebruikt om het land/de aard te besprenkelen en de grond vruchtbaar te maken zodat de gewenste gewassen krachtig zouden bloeien en groeien en de verkeerde gewassen niet zouden opkomen. Het zout bevordert het goede. Belangrijk: het zout heeft kracht/smaak nodig, het heeft een minimale dosis nodig en het moet contact maken met de aarde om effect te hebben. Het zout staat daarmee als metafoor voor Christenen op deze wereld. En de manier waarop we contact maken met de wereld en het effect dat we kunnen hebben.

Zout op zichzelf verliest geen smaak. Maar als het zout uit de dode zee wordt gemixt met zand dan verliest het zijn kracht. Het is niet meer bruikbaar. Men gooit het weg en het zal vertrapt worden onder de voeten, zonder dat het nog enig effect zal hebben.

Zo ook de metafoor. Als de kracht van het Evangelie, de lessen van Jezus en het woord van God verbogen worden om het te integreren met de aardse maatstaven, met de normen van de wereld in plaats van met de geboden van God, dan zal het Christendom zijn kracht verliezen en spreekwoordelijk vertrapt worden. Zie in deze tijd hoe veranderende maatschappelijke normen Christelijke waarden welhaast tot buigen dwingen. Meer dan ooit moeten we alert zijn dat het zout zijn smaak behoudt. Jezus roept ons nadrukkelijk op trouw te blijven aan het Woord, trouw de blijven aan de waarheid.